Te weinig is bekend hoe een sympathiek mens Michiel de Ruyter was en hoe deze persoonlijkheid, tegelijk kwetsbaar en sterk, ons in deze tijd, met een behoefte aan persoonlijkheden, een voorbeeld kan zijn. Hoor het van Dora.

Dora houdt van avontuur. Ze wil leren, ze wil reizen en ze wil vechten. Ze gaat varen als matroos. Als ze bij Admiraal De Ruyter wordt ingedeeld, wil ze alleen nog bij hem varen, want hij heeft orde en rust aan boord, zorgt voor de veiligheid van zijn manschappen en is een groot leermeester in de zeetactiek. Dora ontdekt hoe ‘Mees’ De Ruyter op inzicht en durf de zee steeds weer vrij weet te houden.
Van een meisje-loos aan boord moet de meester natuurlijk niets hebben, maar Dora duldt hij omdat zij leert uit haar ogen te kijken, ook bij storm en bij gevaar. Omdat zij goed wil worden en iets lijkt te begrijpen van de navigatie. En omdat ze net als hij verdriet kent en blijdschap.
Ze mogen elkaar. Ze brengen zwier aan boord. En uiteindelijk tot het opperste genot: mooi varen.