In de zestiende eeuw verloor de Katholieke Kerk haar monopolie op de waarheid. In dit proces, dat de Reformatie wordt genoemd, kwamen uiteindelijk de protestantse kerken bovendrijven. Maar in vroege jaren van de Reformatie waren er veel religieuze nieuwlichters die veel verder wilden gaan dan de protestanten. Onder hen waren de wederdopers, een internationale stroming, die in korte tijd doordrong tot de Noordelijke Nederlanden. De nuchtere polder, tot dan toe bijna onaangeraakt door de Reformatie, wordt in korte tijd met het geloof in de eindtijd besmet.
De lezing gaat over deze voorgeschiedenis, maar ook over het relaas van de wederdopers en hun stad waar zij met zijn allen de Wederkomst van Christus afwachten. Hoofdfiguur is Jan van Leyden, hoogtepunten o.m. het uitroepen van de ‘veelwijverij’ en Jans kroning tot koning.