Hubert Duifhuis (ca. 1531-1581), pastoor/predikant van de Utrechtse Jacobikerk, baseerde zijn opzienbarende preken op een nauwkeurige lezing van het evangelie. Op de hervorming in Utrecht heeft hij een eigen stempel gezet. In zijn paaspreken stelt hij de vraagstukken van persoonlijke verantwoordelijkheid en schuld aan de orde. Duifhuis zag al het menselijk handelen als een keuze, niet als een Goddelijke, en dus onvermijdelijke voorbeschikking. De mens heeft altijd de mogelijkheid om tot inkeer te komen. Zijn preken getuigen van mededogen. Zij werpen een nieuw licht op de spiritualiteit van de late middeleeuwen en zijn daarom, meer dan de moeite waard om er kennis van te nemen.