Van de overleden geschiedenishoogleraar Hans Righart is postuum een boek verschenen over de roerige jaren zestig. Het boek, gebaseerd op een onvoltooid manuscript, kan gezien worden als een vervolg op Righarts belangrijkste Utrechtse publicatie De eindeloze jaren zestig. Als vervolg op dit boek, dat zich toespitste op de Nederlandse situatie, wilde Righart een boek schrijven over de jaren zestig in vergelijkend Europees en Amerikaans perspectief. Zijn overlijden in 2001 op 47-jarige leeftijd brak de voltooiïng van deze onderneming af. Paul Luykx en Niek Pas hebben het manuscript van Righart nu bewerkt tot het boek De wereldwijde jaren zestig, waarin Groot-Brittannië , Nederland en de Verenigde Staten met elkaar vergeleken worden. In De Wereldwijde Jaren Zestig schetst Hans Righart het spanningsveld tussen de algemene, internationale karakteristiek van deze periode en de nationale kenmerken in Nederland, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en in mindere mate andere westerse landen.
De roerige jaren zestig waren een wereldwijd fenomeen. Overal in het westen stond 'gezag' ter discussie, werd geprotesteerd onder andere tegen de oorlog in Vietnam, en luisterde de babyboomgeneratie naar de muziek van de Beatles en de Rolling Stones. Vooral de televisie riep daarbij het beeld op van een alles omvattende en ingrijpende cultuurbreuk.
Het boek is onderverdeeld in een vijftal hoofdstukken, die beelden en werkelijkheden van dit decennium in de genoemde gebieden onder de loupe nemen. Na het laatste hoofdstuk volgen een synthese en conclusie door Niek Pas, die hierbij en passant de jaren zestig in Duitsland en Frankrijk behandelt.
Hans Righart werd in 1954 in Arnhem geboren. Hij studeerde geschiedenis aan de Universiteit te Nijmegen. In 1986 promoveerde hij aan diezelfde universiteit. De titel van zijn dissertatie luidde: De katholieke zuil in Europa (Amsterdam/Meppel 1986), een proefschrift over de katholieke verzuiling in Oostenrijk, Zwitserland, België en Nederland. Dit werk was sterk gekleurd door een sociologische benadering . Deze aanpak was kenmerkend voor Righart. Ze is bijvoorbeeld ook al terug te vinden in de bundel De zachte kant van de politiek (Den Haag, SDU, 1990). Het was door dit werk dat ik zelf in aanraking kwam met Righart. Ik vond zijn benadering verfrissend. Ware hij in leven gebleven, dan had hij een zinvolle bijdrage kunnen leveren aan het verankeren van wereldgeschiedenis in het onderwijs. Laten we hopen dat zijn leerlingen de fakkel overnemen.