Piet Hein en de zilvervloot
Reeks Verloren Verleden 13
Wendy de Visser
88 pp,
isbn/issn: 90 6550 454 0

Piet Hein en de zilvervloot

(recensie: Paul Hendriks)

De reeks Verloren Verleden loopt inmiddels al enkele jaren en is zeer succesvol. De diverse deeltjes zijn zeer toegankelijk voor een breed publiek. Ieder nummer is weer door een andere auteur geschreven en de uitgever heeft het risico aangedurfd om ook jonge historici een deeltje te laten schrijven. Het hier besproken werk is geschreven door Wendy de Visser. De opbouw van het boek is goed. Hoewel de titel aangeeft dat het over de grote held Piet Hein gaat, wordt in de uitwerking het onderwerp een stuk breder genomen en vanuit diverse invalshoeken belicht. Dit sluit ook aan bij de doelstelling die de makers van de reeks zich gesteld hebben: gedenkwaardige momenten en figuren uit de vaderlandse geschiedenis op een zodanige manier behandelen, dat er met behulp van de huidige stand van onderzoek een genuanceerd beeld ontstaat dat voor een breed geïnteresseerd publiek toegankelijk is. Mijns inziens is deze schrijfster in haar missie geslaagd. De link naar de actualiteit heeft zij bijvoorbeeld al gelegd door in het boek te verwijzen naar de discussies over ons slavernijverleden en de komst van een monument. De rol van minister Van Boxtel en zijn ambtenaren wordt hierbij niet over het hoofd gezien. Uit het bronnengebruik blijkt ook dat aan de doelstelling om actueel materiaal te gebruiken, is voldaan. Boeken, kranten en artikelen die nog in het jaar 2000 zijn verschenen, worden door de schrijfster gebruikt, zoals een Volkskrantartikel uit 2000 en een stuk van Angelie Sens uit het Tijdschrift voor Geschiedenis (‘Leven met een slavernijverleden: tussen emotionaliteit en rationaliteit', TvG 113 (2000), p. 55-63). Illustraties zijn in het boek in ruime mate voorhanden en ondersteunen de tekst. Het boek is dermate didactisch verantwoord opgebouwd, dat ik er als geschiedenisdocent op een middelbare school lesmateriaal van heb kunnen maken.

Het enige kritiekpuntje dat ik zou kunnen bedenken, is dat de Britse historicus Charles Boxer ten onrechte niet in de literatuurlijst voorkomt, terwijl hij over de onderwerpen in dit boekje wel zinnige dingen te melden had. Concluderend ben ik echter vol lof en kijk ik belangstellend uit naar de volgende deeltjes uit deze reeks.