`Ik wijk voor niets'.
(recensie: Drs.Paul Hendriks)
Wapentraditieraad Infanterie, 'Ik wijk voor niets'. Geschiedenis en tradities van het Wapen der Infanterie. (Franeker, Van Wijnen, 2011), 216 pagina’s, geïllustreerd, ISBN 978-90-5194-429-7, € 24,95
Dit boek, uitgebracht als geactualiseerde en herziene versie van een eerdere editie uit 2004, is, in tegenstelling tot de eerdere versie, via de reguliere boekhandel te verkrijgen en dus ook voor het grote publiek beschikbaar. De opzet van het boek is chronologisch en na het voorwoord vindt de lezer dus een korte geschiedenis van de infanterie. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog organiseerden en vernieuwden Prins Maurits en zijn neef Willem Lodewijk de Staatse infanterie tot kleinere en wendbaarder eenheden, die door een drill tot continu geweervuur in staat waren. In vlot tempo worden de belangrijkste oorlogen en latere vredesoperaties beschreven, evenals de ontwikkeling van het uniform en de traditie van de regimentsvaandels.
De hoofdmoot van het boek vormen de per hoofdstuk beschreven regimenten, hun geschiedenis, tradities, uniformen, vaandels, eventuele muziekkorpsen, verzamelingen, monumenten, herdenkingen en verenigingen. Zo passeren in deze hoofdstukken de zeven nog bestaande infanterie-regimenten en de commando's de revue. Drie opgeheven regimenten, waaronder dat van de Wielrijders, worden als aanvulling daarop beschreven in kortere hoofdstukken.
Bij de beschrijving van de geschiedenis valt op dat niet alles wat historie is, in druk is verschenen. Er zijn ook minder lelieblanke bladzijden, maar waarom zou men in deze traditiebundel de vuile was buiten hangen? Bij het Regiment van Heutsz lost men dit op door de naamgever uitdrukkelijk in zijn tijd te plaatsen, een elegante oplossing die een beetje de kool en de geit spaart. Bij de geschiedenis van het Korps Commando Troepen geen woord over de vele en zeer omstreden standrechtelijke executies die door de voorganger van het korps, het Depot Speciale Troepen, in Nederlands-Indië uitgevoerd werden.
Een reden voor een nieuwe versie was dat er sinds 2004 nieuw onderzoek beschikbaar is gekomen en er bovendien diverse uitzendingen zijn geweest, onder andere naar Afganistan en Irak.
‘Ik wijk voor niets’ is de vertaling van de Latijnse wapenspreuk van de Nederlandse infanterie: Nulli cedo. Dat was tevens de titel van de eerste versie van het historische overzicht. Dat boekwerk werd in 2004 in eigen beheer door de landmacht uitgegeven en verspreid binnen de organisatie. Tijdens de presentatie van het eerste exemplaar van de nieuwe versie verklaarde Piet Kamphuis, directeur van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH) en samensteller van ‘Ik wijk voor niets’: “Van oorsprong is het een boek waarmee we jonge officieren en onderofficieren bekend maken met de historie en tradities van de infanterie. Het hoort bij de vorming van collega’s. Maar we constateerden dat ook anderen interesse hadden in een dergelijk boekwerk: oudere militairen, veteranen én burgers. Er moest dus een nieuwe versie komen, geschikt en beschikbaar voor eenieder.”
Dat boek is er dus nu en de geïnteresseerde leek kan er informative uit halen over de diverse infanterieonderdelen van het Nederlandse leger, en dan vooral de tradities en de mores. Voor wie meer wil weten over “zijn” regiment is achterin het boek per regiment een handig overzicht opgenomen van andere publicaties.
Vreselijk diep graaft het werk niet, dus de professionele historicus zal het voor zijn werk niet echt nodig hebben, maar ja, dat was ook niet de doelstelling.
Drs. Paul Hendriks
Trefwoorden: Nederland, Nieuwe tijd, Militaire geschiedenis, Infanterie, Defensie.
